venijn in de staart

​Het is net een jaar geleden dat het allemaal begon. Het zag er niet goed uit en het ziet er niet goed uit. Het goeie nieuws is wel dat het een stuk trager en milder verloopt. Dat lotje was dus een beter eentje.
Dat ik meer tijd krijg, is om te juichen. Toch voelt het vreemd en ging even zelfs gepaard met iets van schuldgevoel. Ineens leek het minder erg dan het was. Ik kon dat gevoel niet duiden, niet verklaren. Alsof ik geen recht had op die extra tijd, die zelfs nog heel wat kwaliteit meebracht. En nog steeds meebrengt.
Het was een rare gedachtenkronkel, die ik al snel van me afschoof. De mensen rond me begonnen gelukkig weer normaal te gaan leven. En ikzelf, ik doe al eens graag alsof er niets aan de hand is.
 
Wat ook bevreemdend is: ik zie er nog altijd ‘goed’ uit. En zeker met een zomerkleurtje. Ik spreek liever niet over wat bedekt blijft, want ik ben erg vermagerd. Maar alles wat uit mijn jurkjes steekt, ziet er nog behoorlijk patent uit. En iedereen zegt het opnieuw, herhaalt het. ‘Je ziet er goed uit!’ Het charmeert me, het flatteert me, maar soms voelt het alsof ik een showtje opvoer.
Ik maakte al een paar keer een selfie. Maar die vielen zo tegen dat ik ze niet wilde posten. En dat ga ik ook niet doen. Ik blijf dus liever de zeemeermin, met staart en met lange lokken, hier en daar al wat roestig vel.
 
Ze kennen me allemaal, het zeewijf met haar lieflijke kantjes, maar ze kennen me ook met wat venijn in de staart. Dat venijn toont zich nu wel eens op momenten dat ik de grip op mijn leven verlies, wanneer ik het moeilijk heb met mezelf, wanneer het lastig ademen is en ik schijt heb aan afhankelijkheid… Hoewel ik zo dankbaar ben voor de hulp van vele kanten, blijkt vaak dat de wereld niet is gemaakt voor zieke mensen.
Wanneer het dan lastig wordt, ga ik met mijn staart zwiepen, kan ik al eens heftig uit de hoek te komen. Niemand kan binnenin kijken hoe het voelt en aan de buitenkant is het vaak niet te zien dat het even niet gaat. Dan nog altijd denkt en zegt men: ‘je ziet er goed uit’.

---