![]() Uit je kot komen, de trein nemen en op vakantie en restaurant gaan, doet al eens nadenken. Ook over, bijvoorbeeld, de mondmaskers. Hoeveel van die maskertjes zag ik er niet verzeilen tussen de ‘vol-au-vent du chef’ en de ‘tourte gaumaise’, tussen de frieten en de ‘croquettes au fromage d’Orval’. Aan en af, aan en af, gingen ze, kliedertje mayonaise alhier, spatje saus aldaar. Sans gêne maskertje doorgeven wanneer iemand van het gezelschap naar het toilet ging, was geen rariteit. Dat ook de kelners er nogal losjes mee omsprongen, kon ik ze niet kwalijk nemen, gezien de moordende hitte. Het lapje linnen waarop de naam van de zaak stond geborduurd, schoven ze tot onder de neus of diende eerder om druppels zweet op te vangen dan als bescherming naar de klanten toe. Heeft dit nog zin, vroeg ik me af. Het is vaak veel show en voor de schijn. Zelf pleit ik ook schuldig. Al probeerde ik het maskertje zo correct mogelijk te dragen, in veel situaties was het een voortdurend op- en afzetten. Zo deed ook mijn dertienjarige kleinzoon, met me mee op vakantie: het zwarte door zijn moeder genaaide maskertje ging neus op, neus af, broekzak in, broekzak uit. Ook op de trein was dat zo. Maar zeg nu zelf, als je twee uur lang in een lege coupé zit, wat doe je dan, al zeker wanneer het maskertje je net doet hoesten? Je volgt je nuchtere boerenverstand. Het was wel een verademing in de bossen. Veel wandelaars zagen we trouwens niet, en als we al eens een groepje op een smal wandelpaadje kruisten, doken wij of zij hoffelijk in het struweel of tussen de varens. Een teekje is nu eenmaal niet zo venijnig als een covidje. Ik stel me bloot aan kritiek, ik weet het. Maar ik ben niet tégen mondmaskers, in winkels en openbare gebouwen, in bus en tram. Wel in de gevallen dat het zinloos is. Of, liever, dat ik het als zinloos ervaar. Hoeft het nu echt op een kalme dag op de dijk, of in een park of een mensenluwe straat? Maar ik zal stoppen met zagen. Alleen nog dit. Gewoon een bedenking, een vraag die ik me durf te stellen nu we steeds meer en steeds vaker een mondkapje dragen. Wat doet dat eigenlijk met je longen, zo voortdurend je eigen lucht inademen? ‘Jen eigen asem’? |
Af en toe een babbel.
Over zee en strand, over hooi en stro en polder, of over mezelf. Archieven
August 2023
Categorieën |