![]() Jongens moet je met een loep zoeken, daar op de campus in Merelbeke. Dit is geen persoonlijke interpretatie, zo blijkt: tegenwoordig zijn 91 % van de eerstejaars studenten diergeneeskunde van het vrouwelijk geslacht. Dat was mijn eerste verrassing. Mijn tweede verrassing komt er wanneer ik samen met Dr. Luc Devriese de kelders induik om het archief ‘Diergeneeskundig Verleden’ te bezoeken. Zo'n grote collectie had ik niet verwacht. De instrumenten liggen op rij, sommige verre van roestvrij, maar fotogeniek gerangschikt. De meeste objecten kan ik moeiteloos plaatsen: scalpels, spuiten, een foetotoom, tangen om te castreren, materiaal om sperma op te vangen, reuzen-eendenbekken voor vaginaal onderzoek. Zelfs de vlijmpjes om aderlatingen uit te voeren, waren me niet onbekend. Er liggen evenwel ook objecten waarvan ik het bestaan niet eens had kunnen vermoeden: veeartsenijkundige instrumenten die zelfs nog in de periode tussen de twee wereldoorlogen werden gebruikt. Zo bijvoorbeeld een instrument voor het zetten van 'vuurpunten' waarlangs het kwaad naar buiten kon afvloeien en gerief om ‘etterdrachten’ op te wekken, kunstmatige ontstekingen die het kwaad uit het lijf daar naartoe plachten te trekken. Mooi spul allemaal en al zeker die linnen foedraal voor een foetotoomzaag, maar de leren dokterstasjes charmeren me helemaal. Wel spijtig, zo weggemoffeld in een kelder! Had ik zo’n oud (dieren)dokterstasje, dan zette ik het gegarandeerd ergens op een schap in mijn bibliotheek. En erin stopte ik enkele boeken van James Herriot, en allicht ook de beduimelde trilogie Dokter Vlimmen. |
Af en toe een babbel.
Over zee en strand, over hooi en stro en polder, of over mezelf. Archieven
March 2023
Categorieën |