![]() Het is een gok, maar wie niet waagt… Ik gaf daarnet mijn laatste, mijn eigenste exemplaar weg van één van mijn boeken. Een rib uit mijn lijf, niet meer of niet minder. Het is op goed geluk dat ik De adem van de godin meenam naar de tentoonstelling Voces populi, een Europees project over de latinisatie van de Noord-Westelijke provincies van het Romeinse Rijk. Ik loop niet graag te leuren met mijn boeken, maar ik voelde dat ik het daar moest proberen. Het boek is een Engelse vertaling waard. Bovendien zou het boek dan pas echt thuiskomen. In Engeland en meer specifiek in Bath, Aquae Sulis, in de Romeinse tijd een mondain thermencomplex, gebouwd rond de warmwaterbronnen waar de Kelten eerder al de god Sulis vereerden. Het was dan ook erg verrassend wanneer ik in de tentoonstelling, naast de vele replica van inscripties op klei, op was, op keramiek, op hout, in steen, ook het vervloekingstabletje zag dat in Bath in het water was gegooid door Vilbia, naar wie ik het hoofdpersonage Vibia creëerde. Tot mijn verbazing was er ook een klein heiligdom nagebootst waar je een wens kon doen. Kon ik op dat ogenblik iets anders wensen dan een vertaling? Op hoop van de zegen van Sulis dus. En wat het Nederlands exemplaar betreft? Gelukkig zijn ze nog tweedehands te vinden. Zelfs ‘zo goed als nieuw’. Dus bestelde ik er eentje op bol.com. |
Af en toe een babbel.
Over zee en strand, over hooi en stro en polder, of over mezelf. Archieven
April 2023
Categorieën |