MIRAKEL

​Een poos lang was het hier allemaal volks- en bijgeloof dat de klok sloeg. Niet zo vreemd dus dat ik me, al meteen bij het verschijnen, naar de boekhandel repte om het boek ‘Mirakel’ van Marita de Sterck te kopen. Het is niet het eerste wat ik van haar lees en mijn verwachting was hoog gespannen. Ze heeft me ook dit keer niet ontgoocheld.
‘Mirakel’ is een jeugdboek, maar kan zeer zeker ook een volwassen publiek bekoren. Misschien wel vooral grootouders, want het is een intergenerationeel verhaal waarin de band tussen grootouder en kleinkind een belangrijke rol speelt. Ook een rode draad doorheen het boek zijn de kwetsuren die we oplopen, de fouten die we maken en proberen te verzwijgen maar die op een bepaald moment toch aan de oppervlakte komen.
En paar passages in het boek situeren zich in het bedevaartsoord Scherpenheuvel. De plaats wordt niet met naam genoemd, maar voor wie er ooit was, is het overduidelijk. De kaarsen, de ex-voto’s, de wierook… de sfeer wordt raak geschetst. Ook hoe er gehoopt wordt op een mirakel, een wonder, een genezing.
Soms wordt zo’n verzoek ook verhoord. Een mirakel gaan we het niet noemen, want zoals het in het leven gaat, komen sommige zaken op eigen houtje weer goed. Maar ook dan gaat men terug, met kaarsen en gebeden, uit dank.
Marita’s boek doet me denken aan het kapelletje gebouwd door Emmanuel Lagast, de betovergrootvader van mijn kleinkinderen Simon en Lora. Ze zijn nog te jong om veel boodschap te hebben aan het verhaal, maar ooit zal het wel dagen.
Het is het jaar 1933. Katrien, de dertienjarige dochter van ‘Maantje’, een verbastering van Manuel, is heel ziek en beterschap is niet meteen in zicht. Haar vader doet de belofte een kapel te bouwen wanneer ze geneest. En als bij wonder: het gebeurt! En Maantje bouwt een kapel ter ere van Onze Lieve Vrouw aan de rand van zijn boerenerf, op de overgang tussen Blankenberge en de Uitkerkse Polders. Maantjes kapelletje. Jarenlang werden er in de meimaand processies gehouden met achteraf een ‘piente en een stute en plezier’ in de schuur die voor de gelegenheid helemaal spic en span werd gepoetst.
Ik passeer regelmatig bij het kapelletje, spring er wel eens binnen. De volgende keer neem ik een kaars mee, neem ik me nu voor. Uit dank. Ach, niet alleen dat we gespaard bleven van corona en dat de vrijheid weer lonkt. Meer als dank om zoveel. Ook aan Marita, voor haar mooi boek. Mirakel. 

---