gepokt

​Het is weer zo’n dag dat verschillende zaken die ogenschijnlijk niet het minste verband met elkaar hebben, toch in elkaar gaan klitten. Vandaag is dit voor mij het badpak dat ik paste in de Decathlon en het apenpokken- bericht op het journaal. Twee dingen die niets met elkaar te maken hebben. Maar wacht…
Laat ik beginnen bij de Decathlon.
Ik was er niet voor mezelf, maar voor mijn dochter. Nieuwe wieltjes voor onder haar skeelers. Blij dat zij dat nog kan en durft, om ter eerst en keihard met haar dochter. En passant kocht ik nog twee poncho’s voor mijn kleinzoon en ik. Siimon en ik gaan deze zomer eindelijk weer eens stappen in Engeland. Die poncho’s kostten amper 6 € voor 275 gram waterbestendigheid. Dat kon ik niet laten liggen. Nog en passant pastte ik een multicolor en -flower badpak. Geen succes moet ik zeggen, want bijna blèèètend ben ik uit het pashok gerend en het kledingstuk snel-snel teruggehangen.
Kan het anders dan dat ik dan even terugdenk aan de tijd dat ik ‘kleedde met een slunstje’ en al even goed kleedde zonder. En dan die bikinietjes die me zo wonderwel pasten en waar mijn toenmalig lief (en ook vader van mijn kinderen) zo wild van was…
Maar in zo'n pashok realiseer je je dat het helemaal niet meer is wat het was. Juist daarom post ik een fotootje uit die tijd, uit de zeventiger jaren. Een beetje toch speciaal voor hem - mijn toenmalig lief en vader van mijn kinderen. Hoewel ik weet dat hij niet op sociale media zit.
 
Vanavond komt dan dat bericht over die nieuwe pokkenvariant op het nieuws. Minister Vandenbroucke geeft wat uitleg, wat ik met interesse beluister. Met nog meer interesse zie ik daarna de oude beelden passeren van de pokkenvaccinaties van weleer. In zwart-wit krijgen meisjes en jongens een krasje op de bovenarm waarop wat dode pokken worden gesmeerd. Iedereen die ouder is dan vijftig heeft daardoor niets meer te vrezen in die kwestie. Voelt dat even gepokt en gemazeld! 
Met een zekere trots durf ik te vertellen dat ik ook ben ingeënt, maar het litteken  niet te zien is op mijn bovenarm. Nee! Want die werd geplaatst op mijn buik. Vanaf mijn navel bezien zo’n 6 cm naar links en dan 1 cm naar onderen.
Dat was een idee van Dr.Costers. Hij was huisarts in De Haan. Hij vond het allicht spijtig om de arm van al die toekomstige vrouwen die ’s zomers een licht bloesje zonder mouwen zouden dragen, te ontsieren.
De buik, dacht hij, dat zag toch niemand, dat zat mooi verborgen. Ook in badpak kon je je vertonen zonder dat iemand het lelijke litteken zag.. Maar hij had er wel geen rekening mee gehouden dat de bikini al in opmars was en dat het niet lang zou duren of ook de dames op het strand in De Haan paradeerden in bikini, het velletje glimmend Ingesmeerd met Ambre Solaire, En dat broekje, ja, dat werd steeds kleiner. Het zakte tot ver onder de navel.   

---